Το λευκό χρώμα του βαμβακιού 4/2/05

Το λευκό χρώµα του βαµβακιού

Από τον Γιώργο Ανωµερίτη,

βουλευτή ΠΑ.ΣΟ.Κ., πρώην Υπουργό Γεωργίας

Μετά την ετήσια παράσταση των γαλάζιων και κόκκινων επιδοτούµενων πρωταγωνιστών του κάµπου (που φέτος, µετά από χρόνια, δόθηκε σε δυο χωριστές παραστάσεις), θα πρέπει και πάλι να σκύψουµε πάνω από το θέµα της βαµβακοκαλλιέργειας µε ακριβείς εκτιµήσεις για το παρελθόν και ορθό σχεδιασµό για το µέλλον.

Όπως είναι γνωστό, η βαµβακοκαλλιέργεια εντάχθηκε στο κοινοτικό καθεστώς στήριξης, όταν η χώρα µας έγινε µέλος της Ε.Ο.Κ. το 1981, αφού µόνο η Ελλάδα (και αργότερα η Ισπανία) καλλιεργούν βαµβάκι.

Το ισχύον καθεστώς βάµβακος καθορίστηκε το 1992 και αναµορφώθηκε το 1995 και το 2001 σε δευτερεύοντα στοιχεία. ΄Οσοι αναφέρονται, προκειµένου να ξεπεράσουν τα διαχειριστικά σφάλµατά τους, στον «κακό» Κανονισµό του 2001, εξαπατούν τους αγρότες, αφού γνωρίζουν ότι µε κανένα Κανονισµό της Ε.Ε. δεν µπορεί να ανατραπεί το καθεστώς αναθεώρησης της Κ.Α.Π. του 1992. Για έναν απλό λόγο : η εγγυηµένη ποσότητα καλλιέργειας (782.000 τόνοι για την Ελλάδα) και η συνολική δαπάνη (770 εκ. Ευρώ για Ελλάδα και Ισπανία) «κλειδώθηκαν» στη ρήτρα ειρήνης της GATT βάσει των συµφωνιών Ε.Ο.Κ. και Η.Π.Α., µε σύµφωνη γνώµη της Κυβέρνησης της Ν.∆. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο τον Απρίλιο του 2004 η σηµερινή Κυβέρνηση υπογράφοντας το νέο δικό της αναθεωρηµένο Κανονισµό (864/2004), δεν επέφερε καµία µεταβολή στα θέµατα ποσότητας και δαπάνης. Αντιθέτως, µετέβαλε αρνητικά τα δευτερεύοντα στοιχεία, τόσο ώστε το αίτηµα των βαµβακοπαραγωγών µετά το 2006 θα είναι «φέρτε µας πίσω τον Κανονισµό του 2001».....

Οφείλουµε όµως, αν θέλουµε να σχεδιάσουµε για το προϊόν ένα σταθερότερο µέλλον, να λάβουµε υπόψη ότι :

(α). η διεθνής τιµή του βαµβακιού έπεσε στις 54 δρχ. το κιλό (∆εκέµβριος 2004), ενώ βάσει του «κακού» Κανονισµού του 2001 η τιµή στόχου για τον έλληνα παραγωγό παραµένει στις 360 δρχ. το κιλό.

(β). η Ευρώπη στρέφεται στην παραγωγή αγροτοδιατροφικών προϊόντων ποιότητας και ασφάλειας, εγκαταλείποντας σταδιακά τα βιοµηχανικά προϊόντα υψηλού κόστους.

(γ). τα συστήµατα διαχείρισης τελειοποιήθηκαν και δεν µπορούν κάποιοι να εξαπατούν µε πλαστά στρέµµατα και ανύπαρκτες ποσότητες τα κοινοτικά όργανα.

(δ). η υποβάθµιση του περιβάλλοντος από τη βαµβακοκαλλιέργεια είναι τραγική. Στη Θεσσαλία, οι γεωτρήσεις έφθασαν τα 1.000 µ. βάθος, τα φυτοφάρµακα και τα λιπάσµατα (600.000 τόνοι ετησίως) κατέστρεψαν τον εύφορο κάµπο, µετατρέποντάς τον σε νιτρώδη καρκινογόνο βούρκο και

(ε). η παραδοσιακά υψηλή ποιότητα του ελληνικού σπόρου χάθηκε, οι ίνες που πλέον παράγονται είναι υποβαθµισµένες ποιοτικά.

Η νέα ΚΑΠ, η οποία θα αρχίσει να εφαρµόζεται από το 2006 στη χώρα µας, απαιτεί µε βάση τα πιο πάνω, ριζικές ανατροπές. Η άµεση συγκρότηση Εθνικής ∆ιεπαγγελµατικής Οργάνωσης Βάµβακος, ένα νέο άτεγκτο Ολοκληρωµένο Σύστηµα ∆ιαχείρισης Επιδοτήσεων, η ενίσχυση του Εθνικού Ινστιτούτου Βάµβακος, τα αυστηρά διοικητικά µέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, η διαφοροποίηση µικρών και µεγάλων παραγωγών, ένας νέος τεχνικός κανονισµός ποιότητας, η ενίσχυση των µονοκαλλιεργητών αγροτών, υπήρξαν στόχοι και του 2001, που δεν εφαρµόστηκαν από τους κυνηγούς των επιδοτήσεων. Από το 2006, χωρίς αυτά, η βαµβακοκαλλιέργεια θα αφανισθεί. Είναι αδιανόητο να εισπράττουµε κάθε χρόνο 230 δισ. δρχ. από την Ε.Ε. και για µικροκοµµατικά παιχνίδια να δηµιουργούνται κοινωνικές αναταραχές, επειδή κάποιοι τα χαλάνε στη µοιρασιά.