Αρθρο του Γιώργου Ανωμερίτη στο "Πρώτο Θέμα"
ΕΠΤΑ ΑΜΕΣΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΤΟΠΛΟΪΑ
Άρθρο Γ. Ανωμερίτη, βουλευτή ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β' Αθήνας στην Εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» στις 22.01.06
Η ακτοπλοtα αποτελεί το 5% της ελληνικής ναυτιλίας, κατέχει όμως κυρίαρχη θέση στην περιφερειακή ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή της χώρας.
Ο νησιωτικός χαρακτήρας της χώρας δημιουργεί ιδιαίτερες ανάγκες για επαρκείς και ποιοτικές θαλάσσιες ενδομεταφορές και δημιουργεί υποχρέωση στην Πολιτεία για διατήρηση της εδαφικής συνέχειας της χώρας και της ισόρροπης οικονομικής ανάπτυξης των νησιών της.
Το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλουμε να κινηθούμε είναι ο Κανονισμός 3577/92 της Ε.Ε. και ο ελληνικός νόμος 2932/01. Και τα δυο πλαίσια έχουν ένα σημείο ισορροπίας, του οποίου η διάτρηση οδηγεί σε τριβές: το σημείο τομής των εννοιών του δημόσιου συμφέροντος και του υγιούς ανταγωνισμού. Όσο οι έλληνες εταίροι (κράτος-εφοπλιστές) δεν βρίσκουν το κοινό σημείο ισορροπίας, τόσο θα εκχωρούν σε ανίδεους εταίρους (όργανα Ε.Ε.) τις λύσεις θεμάτων, στα οποία λόγω πολυνησίας, θα έπρεπε εμείς να διαμορφώνουμε.
Στην όλη προσπάθεια, το μεν Κράτος συμπεριφέρεται παλαιομοδίτικα αλαζονικά, οι δε εφοπλιστικές εταιρίες στυγνά επιχειρηματικά. Και οι δυο εταίροι έχουν βρεθεί σε δρόμους λανθασμένης διαμάχης. Οι ακτοπλοϊκές εταιρίες, ούτως ή άλλως λειτουργούν προστατευτικά: φορολογία πλοίων, αφορολόγητα καύσιμα, υποδομές κρατικές, κ.λ.π. αποτελούν ανεκτίμητες προσφορές του Κράτους στις επιχειρήσεις αυτές. Το Κράτος οφείλει να διασφαλίζει τον υγιή ανταγωνισμό, να μη θέτει κανόνες νόθευσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας και κάθε απαίτησή του να μη λειτουργεί σε βάρος των επιχειρήσεων. Οι ακτοπλοϊκές εταιρίες είναι επιχειρήσεις και δε μπορεί να συνεχισθεί το επί δεκαετίες διαπλεκόμενο καθεστώς.
Τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλά βήματα εκσυγχρονισμού και προσέγγισης, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μια διάχυτη καχυποψία. Απαιτούνται λύσεις πάνω σε μακροχρόνιες θέσεις και αρχές: (α) η δημιουργία συγκεκριμένου συστήματος δρομολογίων με κύριες, δευτερεύουσες και άγονες γραμμές, (β) ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας των ακτοπλοϊκών εταιριών, (γ) διατήρηση συγκεκριμένου ναυλολογίου, (δ) ετήσια αναθεώρηση μεσοσταθμικών ναύλων βάσει συγκεκριμένων και σταθερών οικονομικών δεικτών, (ε) ναύλοι διακίνησης κοινωνικών ομάδων με δαπάνες κατανεμημένες μεταξύ κράτους και κοινωνικής ευθύνης εταιριών, (στ) ενίσχυση επιχειρηματικών πρωτοβουλιών αγοράς και ενίσχυσης αξιόπιστων πλοίων για τις άγονες γραμμές, (ζ) νέα κατανομή θέσεων πολλών κατηγοριών σε όλα τα πλοία, (η) δημιουργία ανώνυμων δημοτικών επιχειρήσεων σε όλα τα λιμάνια και αυστηρά κοστολογημένη παροχή υπηρεσιών, (θ) πλήρη ένταξη στους αναπτυξιακούς νόμους της ακτοπλοtας και (ι) κίνητρα ενίσχυσης σε δείκτες ποιοτικής ναυτιλίας.
Χωρίς την αποδοχή όλων των πιο πάνω, τα οποία από το 2001 και μετά σχεδιάστηκαν, αλλά δεν εφαρμόστηκαν, χωρίς τη βελτίωση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, ετησίως Κράτος και εφοπλιστικές εταιρίες θα διαπλέκονται σε εικόνες αρνητικές και μάχες τιμολογιακές.
Τέλος, όπως από τον προϋπολογισμό δαπανώντας τεράστια ποσά (1 δις Ευρώ για το 2006) καλύπτουμε οδικά, υπόγεια, σιδηροδρομικά και εναέρια τους κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας, έτσι πρέπει να κατανοήσουμε ότι θα στηρίξουμε μέσω της ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας (αφού δεν διαθέτουμε κρατική ακτοπλοtα) καταβάλλοντας την αναγκαία κοινωνική δαπάνη, τους ανοιχτούς δρόμους προς τα νησιά και μεταξύ των νησιών. Οι κάτοικοι των νησιών μας δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Κι όπως εκείνοι μέσω της φορολογίας καλύπτουν το κοινωνικό κόστος των στεριανών μεταφορών, έτσι και όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να καλύψουμε τη δαπάνη των θαλασσίων ενδομεταφορών.