Αρθρο του Γιώργου Ανωμερίτη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»
Θαλάσσιο Περιβάλλον και Ποιοτική Ναυτιλία
του Γιώργου Ανωµερίτη
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ
Αυτές τις ηµέρες κλείνουν τρία χρόνια (Οκτώβριος 2002) από το ναυάγιο του δεξαµενόπλοιου "Πρεστίζ", ελληνικών συµφερόντων, του οποίου η βύθιση δηµιούργησε τεράστια οικολογική καταστροφή µε σηµαντικές κοινωνικές και οικονοµικές επιπτώσεις σε τρεις µεγάλες παράκτιες χώρες. Τα κράτη - µέλη της Ε.Ε. κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας έλαβαν πρόσθετα µέτρα αποτροπής κινδύνων, στα πλαίσια στήριξης πολιτικών, για µια ποιοτική ναυτιλία. Τα µέτρα αυτά, (α) ταχύτερη απόσυρση των µονοπύθµενων δεξαµενόπλοιων, τα οποία µεταφέρουν βαρέα κλάσµατα πετρελαίου (β) ποινικές ευθύνες εµπλεκοµένων και (γ) αστικές αποζηµιώσεις θιγοµένων, έχουν καταστεί Κανονισµοί και Οδηγίες της Ε.Ε.
Παρότι τα αίτια του ναυαγίου αυτού και ο καταµερισµός των ευθυνών δεν έχει ακόµα γίνει, µε ευθύνη των Ισπανικών Αρχών, τόσο το Ευρωκοινοβούλιο, όσο και οι εθνικές επιτροπές, έχουν εστιάσει το ενδιαφέρον τους στα αναγκαία πρόσθετα µέτρα για την ενίσχυση µιας ποιοτικής ναυτιλίας και προστασίας του περιβάλλοντος. Πρέπει όλοι να κατανοήσουµε, ότι η βελτίωση της ασφάλειας στη θάλασσα και η υιοθέτηση υψηλών προτύπων περιβαλλοντικής προστασίας, ελαχιστοποιούν τους κινδύνους αρνητικών συνεπειών σε όλους τους τοµείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Έχουµε συνειδητοποιήσει στην Ελλάδα ότι εάν το ατύχηµα του "Πρεστίζ" είχε συµβεί στο Αιγαίο, θα είχε εκλείψει η τουριστική βιοµηχανία σε µια περιοχή που θα κάλυπτε την απόσταση Κρήτης - Θεσσαλονίκης για µια δεκαετία;
Ποια είναι όµως τα πρόσθετα µέτρα, τα οποία πρέπει να ληφθούν, ώστε περιστατικά όπως του δ/ξ "Πρεστίζ" να αποτραπούν στο µέλλον;
• Ο καθορισµός ασφαλών λιµένων ή συγκεκριµένων κόλπων καταφυγής σε περίπτωση ατυχήµατος είναι η πρώτη υποχρέωση όλων των λιµενικών αρχών. Οι αρµόδιες αρχές οφείλουν να διαθέτουν σχέδια άµεσης αντιµετώπισης κινδύνων και να µην αυτοσχεδιάζουν, όπως οι Αρχές της Γαλικίας στην περίπτωση του "Πρεστίζ".
• Η διαχείριση της κυκλοφορίας των δεξαµενόπλοιων στις θάλασσές µας. Τα πλοία δεν πρέπει πλέον να πηγαίνουν όπου δεν απαγορεύεται, αλλά όπου επιτρέπεται. Θα πρέπει στις θάλασσές µας να καθοριστούν δεσµευτικοί δρόµοι ναυσιπλοΐας για πλοία υψηλών κινδύνων πρόκλησης ρύπανσης. Αυτό στο Αιγαίο πρέπει να γίνει άµεσα, ενόψει µάλιστα της λειτουργίας τερµατικού αγωγού πετρελαίου στην Αλεξανδρούπολη. Με απλά λόγια τα µεγάλα πετρελαιοφόρα θα πρέπει να ακολουθούν, όπως τα αεροπλάνα, συγκεκριµένους διαδρόµους πλεύσης, υπό συνεχή φυσικά επιτήρηση.
• Άσκηση συνεχούς και επαρκούς τεχνικού ελέγχου στα πλοία, για την αντιµετώπιση της χρόνιας ρύπανσης από τις "απορρίψεις ρουτίνας" αποβλήτων και πετρελαιοειδών.
• ∆ηµιουργία Ευρωπαϊκού συστήµατος θαλάσσιας επισκόπησης, µε τη χρήση επίγειων και δορυφορικών σταθµών εντοπισµού πλοίων υψηλού κινδύνου και τέλος,
• Απαγόρευση προσέγγισης σε ευρωπαϊκά λιµάνια πλοίων υψηλού κινδύνου υπό σηµαίες ευκαιρίας, µαύρες σηµαίες και ανυπόληπτες εταιρίες, σύµφωνα µε τις αποφάσεις της I.T.F. (∆ιεθνής Ένωση Εργαζοµένων στις Μεταφορές).
Η θάλασσα για τον άνθρωπο δεν είναι µόνο ένας τόπος επίσκεψης και ανάπαυσης. Είναι η πηγή προέλευσης της ζωής µας, η βάση της αειφορίας του οικοσυστήµατός µας. Αυτή όµως η θάλασσα σήµερα καταληστεύεται και αποψιλώνεται. Γι’αυτό µεταξύ πολλών άλλων αντιστάσεων, οφείλουµε να ελαχιστοποιήσουµε τους κινδύνους, ώστε να µην ξαναζήσουµε το δράµα των τόπων, οι οποίοι υφίστανται αναιτίως τη λαίλαπα ενός πετρελαϊκού ατυχήµατος, όπως µε το "Πρεστίζ" στη Γαλικία. Για να µην σταθούµε "στην άµµο κάποιας ακροθαλασσιάς, βλέποντας το εκ θαλάσσης θηρίον που θα χαλάσει τα πλάσµατα που είναι στη θάλασσα και έχουν ψυχές και τα καράβια", όπως λεει η Αποκάλυψη και "πριν η θάλασσα γίνει αίµα", οφείλουµε να πάρουµε άµεσα µέτρα.
Ο γαρ καιρός εγγύς!