Συναίνεση για τον Λαό 12/3/09

ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ

του Γιώργου Ανωμερίτη

Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Πρωθυπουργός ανέδειξε στην πολιτική σκηνή την λέξη Συναίνεση. Ζήτησε από τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων της Βουλής να συναινέσουν στην πολιτική του, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η οικονομική κρίση. Η αντιπολίτευση αντέτεινε, ότι για να υπάρξει συναίνεση, πρέπει να υπάρξει πρόγραμμα, θέσεις, προτάσεις και κάτι τέτοιο δεν παρουσίασε ο Πρωθυπουργός, στους συνομιλητές του.

Τίθεται  λοιπόν  το  ερώτημα  :  Συναίνεση  σε  ποια  θέματα  και  για ποιούς? Κανείς δεν αρνείται, ότι στα   πολιτικά μας πράγ ματα τα κ όμματα οφείλουν   να   δημιουργούν   συνθήκες   συνεργασίας   και   συναίνεσης   σε σημαντικά θέματα και τομείς δραστηριότητας. Από το 1989 μέχρι σήμερα έχω αρθρογραφήσει δεκάδες φορές πάνω στο θέμα της ριζικής αλλαγής του πολιτικού μας συστήματος. Αυτό το σύστημα, έτσι όπως λειτουργεί δεν προάγει τα συμφέροντα του τόπου. Ένα εκλογικό σύστημα, το οποίο  θα φέρει την πολιτική και τους πολιτικούς κοντά στον πολ ίτη, η κ ατάργ ηση των κάθε είδους χρισμάτων, ώστε να σπάσουν οι μηχανισμοί, το ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού, μόνιμοι υφυπουργοί ή γενικοί γραμματείς σε κάποια υπουργεία, managers με πολιτικά και τεχνοκρατικά κριτήρια στις ΔΕΚΟ, ήταν μεταξύ άλλων οι κύριες επί 20ετία   προτάσεις μου, για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο θέμα: Πώς μπορεί να υπάρξει συναίνεση με την κυβερνώσα παράταξη, όταν επί 5 χρόνια αλαζονικά δεν απεδέχθη στη Βουλή, ούτε ένα σχέδιο νόμου της αντιπολίτευσης? Πως μπορεί να υπάρξει συναίνεση , όταν η κυβέρνηση πρώτα υποβάλλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις απόψεις της κ αι μετά ζητάει από τα κ όμματα κ ρίσεις? Πως μπορεί να υπάρξει συναίνεση με μια κυβέρνηση, η οποία με τους θεσμικούς εταίρους δεν έχει σχέσεις διαλόγου? Πως μπορεί να υπάρξει συναίνεση, όταν όλοι κινούνται στο ρυθμό των δημοσκόπων και των επικοινωνιακών τεχνασμάτων? Και, τέλος, γιατί ο Πρωθυπουργός όλα αυτά τα χρόνια δε ζήτησε τη συναίνεση των κομμάτων κα σε άλλα σημαντικά θέματα?

Οι πολίτες ζητούν συναίνεση και συνεννοήσεις από τα κόμματα για να κυβερνηθεί καλύτερα αυτός ο τόπος. Ζητούν όμως να τους πουν κα τις θέσεις τους επί των δικών του συμφερόντων. Γιατί η εξουσία τους πηγάζει από το λαό και για τα συμφέροντα του λαού. Πολιτική με κομματικές ελίτ, διαπλεκόμενα συμφέροντα, οικονομική δικτατορία του πλούτου και αλαζονικές συμπεριφορές δεν γίνεται υπέρ του λαού.

Φυσικά υπάρχει ένα κυρίαρχο θέμα, το οποίο πρέπει να απαντηθεί: Είναι η οικονομική κρίση στη χώρα μας αποτέλεσμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης ή καρπός της 5ετούς οικονομικής ανικανότητας των κυβερνώντων? Ίσως, σ΄αυτό ο πρόσφατος ανασχηματισμός με τη σκαιά απομάκρυνση του προηγούμενου Υπουργού Οικονομικών να απαντά μα δε φτάνει. Όταν τα χρόνια των παχέων αγελάδων κάποιος αποτυγχάνει, γιατί θα πετύχει την περίοδο των ισχνών και δύσκολων καιρών?

Το διεθνές οικονομικό μοντέλο της νεοφιλελεύθερης αγοράς και της εικονικής οικονομίας κατέρρευσε παταγωδώς, Σήμερα οι πλουτοκράτες και οι νεοφιλελεύθεροι ζητούν “συναίνεση” και μέτρα στήριξης των αγορών. Από ποιους? Από το “κράτος” που κατέκλεβαν και κατέκριναν? Από αυτούς που σκόπιμα συγχέουν την έννοια του Κράτους ως οντότητας με την αναποτελεσματικότητα   τομέων   της δημόσιας διοίκησης? Από τα δισεκατομμύρια των ανέργων, των υποσιτισμένων, των φτωχών και των παραμερισμένων? Συναίνεση για έναν ξανά παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελευθερισμό? Οι πολίτες, οι οποίοι υφίστανται τα αποτελέσματα των λαθών της οικονομικής και πολιτικής άρχουσας τάξης, αδιαφορούν για τα συμφέροντα των μετόχων των πολυεθνικών και  των χρηματιστηρίων.