Αρθρο του Γιώργου Ανωμερίτη στην "Ελευθεροτυπία"
Ανάπτυξη Περιαστικών Δασών και αστικά απόβλητα
Άρθρο Γιώργου Ανωμερίτη, Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Β' Αθήνας στην Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (26.07.2007)
Τα μέτρα, τα οποία ανακοίνωσε η κυβέρνηση, για την αποκατάσταση των καμένων περιοχών της Πάρνηθας, τα οποία οι ειδικοί αποκάλεσαν "πολιτικές υποσχέσεις", ξαναφέρνουν στο προσκήνιο το θέμα των πολιτικών μας για τα περιαστικά δάση. Πρέπει όμως πρώτα να κατανοήσουμε, ότι τα θέματα ανάπτυξης των περιαστικών δασών δεν μπορεί να είναι άθροισμα μέτρων αποκατάστασης καταστροφών, αλλά θέμα συγκροτημένης μακροχρόνιας στρατηγικής ανάπτυξης, διατήρησης και προστασίας τους.
Η Ελλάδα έχει στατιστικά επαρκή αριθμό δασών και δασικών συστημάτων. Αυτά που αφανίζονται από ποικίλους εχθρούς είναι τα δασικά συστήματα, που βρίσκονται γύρω ή κοντά σε αστικά κέντρα. Σήμερα οφείλουμε να δώσουμε προτεραιότητα στα περιαστικά δάση, τόσο για το αναγκαίο από πλευράς υγιεινής και αισθητικής περιβάλλον μιας πόλης, όσο και για την καθημερινή ζωή των πολιτών της. Διότι οι εργαζόμενοι πολίτες, οι οποίοι δε διαθέτουν, ούτε χρήμα, ούτε χρόνο, μόνο σε αυτά τα συστήματα μπορούν να κατευθυνθούν για αναψυχή, άθληση, ψυχαγωγία και ανάπαυση. Η αξία του δάσους για τον πολίτη μιας μεγάλης πόλης, δε βρίσκεται στους ορεινούς όγκους και τους ωραίους δρυμούς, βρίσκεται στα επισκέψιμα και ανθρωποκεντρικά δασικά συστήματα, τα οποία περιβάλουν την πόλη του. Για την ανάπτυξη των περιαστικών δασών καταρτίσθηκαν το 2000 από ειδική επιτροπή συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες δυστυχώς στη συνέχεια εγκατελείφθησαν, αφού οι επιτελικοί γραφειοκράτες ή πολιτικοί, συνήθως δεν πιστεύουν στις δυνάμεις της αποκέντρωσης και της κοινωνικής συμμετοχής, τις μόνες που μπορούν να αναπτύξουν, διατηρήσουν και προστατεύσουν ένα περιαστικό δάσος. Ανάπτυξη επίσης περιαστικών δασών γύρω από μια μεγάλη πόλη, δεν μπορεί να γίνει από δεκάδες εμπλεκόμενους φορείς και Υπουργεία. Μπορεί να γίνει με όλους μαζί, αλλά υπό το συντονισμό Ενιαίου Φορέα Περιαστικών Δασών της Πρωτεύουσας με καθολικό σχεδιασμό και συγκεκριμένες προγραμματικές συμβάσεις.
Ανάπτυξη δασών και ιδιαίτερα περιαστικών δασών και αστικού πρασίνου δε γίνεται χωρίς νερό. Αν και το θέμα της διαχείρισης των υδατικών πόρων της χώρας είναι από μόνο του ένα τεράστιο θέμα, θα πρέπει να θέσουμε σε πρώτη προτεραιότητα τον μέχρι σήμερα αναξιοποίητο πλούτο των επεξεργασμένων υγρών λυμάτων. Όλοι σήμερα αναγνωρίζουμε ότι η επεξεργασία και ανακύκλωση των λυμάτων επιφέρει μεγάλα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά οφέλη. Αυτά τα επεξεργασμένα υγρά απόβλητα, μπορούν να δώσουν τη μεγάλη ευκαιρία στην ανάπτυξη του περιαστικού πρασίνου. Το "καθαρό" νερό που παράγεται σε όλες τις μεγάλες πόλεις, μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για άρδευση αστικού και περιαστικού πρασίνου ακόμα και για δημιουργία τεχνιτών λιμνών αναψυχής.
Ειδικά για την πρωτεύουσα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα επεξεργασμένα υγρά απόβλητα του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων της Ψυττάλειας, για τα οποία λίγοι γνωρίζουν, ότι η ονομαστική δυναμικότητα α' και β' φάσης του ΚΕΛΨ είναι 1.000.000 κ.μ./λυμάτων την ημέρα. Έχουμε δηλαδή νερό για τέτοια χρήση, όσο το νερό ενός φράγματος ημερησίως! Για την ανάπτυξη λοιπόν περιαστικού πρασίνου στα 5 βουνά της Πρωτεύουσας (Αιγάλεω, Ποικίλο, Πάρνηθα, Πεντέλη και Υμηττό) έχουμε επαρκείς διαθέσιμους υδάτινους πόρους και μάλιστα χαμηλού κόστους. Δυστυχώς και εδώ, οι μελέτες και προτάσεις ειδικών (Δ. Παπαϊωάννου, 1994), Συνδέσμου Δήμων Πειραιά και Δυτικής Αττικής, 1995 και Υπουργείου Γεωργίας, 2000, όταν ήμουν Υπουργός Γεωργίας, έμειναν αναξιοποίητες.
Μετά και τις τελευταίες καταστροφές, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ακολουθήσουμε συνολικές, τολμηρές και τεχνικά εφικτές λύσεις. Η ανάπτυξη περιαστικού πρασίνου είναι μονόδρομος για το περιβάλλον της Πρωτεύουσας και οι υδατικοί πόροι, ως απαραίτητη προϋπόθεση ανάπτυξής του είναι διαθέσιμοι. Αυτό που απαιτείται είναι η πολιτική βούληση. Η οποία οφείλει να είναι πρωτίστως φιλοπεριβαλλοντική.