Διάλυση και κοπή των αλιευτικών ξύλινων παραδοσιακών σκαφών
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων
Παρά τις έντονες παραστάσεις και διαµαρτυρίες διάφορων φορέων και ειδικότερα του Οµίλου Φίλων Παραδοσιακών Σκαφών, το Κοινοτικό Επιχειρησιακό Πρόγραµµα Αλιείας, που επιδοτεί τη διάλυση και κοπή των αλιευτικών ξύλινων παραδοσιακών σκαφών, σύµφωνα µε τις διαφαινόµενες προθέσεις του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων, πρόκειται να συνεχιστεί µέχρι το 2013 ή και το 2015. Αν ληφθεί υπόψη ότι µέχρι σήµερα, από το 1991 που εφαρµόζεται το πρόγραµµα αυτό, έχουν διαλυθεί χιλιάδες παραδοσιακά ξύλινα σκάφη, είναι σαφές ότι στα επόµενα δέκα χρόνια δεν θα έχει αποµείνει περίπου τίποτα που να θυµίζει τη µεγάλη ελληνική ναυτική παράδοση. Το ταυτισµένο µε τις ελληνικές θάλασσες ξύλινο καΐκι, τα καρνάγια και οι ταρσανάδες θα έχουν κλείσει. Τα λιµάνια µας θα είναι γεµάτα από εισαγόµενα σκάφη και η εγχώρια απασχόληση στον κατ’ εξοχήν ισχυρό ναυπηγικό τοµέα, όπως και η ναυπηγική τέχνη στη χώρα µας, θα τείνουν να εξαφανιστούν ολοσχερώς.
Η οριστική παύση της αλιευτικής δραστηριότητας, σύµφωνα µε το ίδιο πρόγραµµα, συντελείται µε την κατάθεση της αλιευτικής άδειας και την καταστροφή του αλιευτικού σκάφους ή τη µεταφορά του σε Τρίτη χώρα ή τη χρησιµοποίηση του για άλλους σκοπούς, εκτός αλιείας. Ωστόσο, όλοι σχεδόν οι ψαράδες προτιµούν την καταστροφή του σκάφους, παρά τις άλλες δύο επιλογές, γιατί έτσι εισπράττουν διπλάσιο ποσό οικονοµικής ενίσχυσης. Η επιλογή αυτή είναι πιο συµφέρουσα, γιατί σχεδόν πάντα η οικονοµική αξία του πεπαλαιωµένου καϊκιού τους είναι µικρότερη από το επιπλέον ποσό που εισπράττουν µε τη διάλυση του. Όµως, µε τον τρόπο που τελικά εφαρµόζεται το πρόγραµµα στην πράξη, δεν επιτυγχάνεται η µείωση του αλιευτικού δυναµικού, αλλά ο αφανισµός των αλιευτικών σκαφών.
Είναι γνωστό ότι τα προηγούµενα χρόνια τόσο το Υπουργείο Γεωργίας, όσο και το Υπουργείο Πολιτισµού, προχώρησαν µε σύµφωνη γνώµη των Ευρωπαϊκών Υπηρεσιών, σε ένα σύστηµα εξαιρέσεων, το οποίο έσωζε τα ξύλινα παραδοσιακά σκάφη, χωρίς να θίγονται τα οικονοµικά συµφέροντα του αλιέα. Το σύστηµα όµως αυτό δεν απέδωσε όσα περιµέναµε όσοι το προτείναµε, πολύ δε περισσότερο λόγω του µικρού ενδιαφέροντος της Αυτοδιοίκησης.
Το πρόβληµα µπορεί να λυθεί µε άµεσο και πρακτικό τρόπο, εφ’ όσον υπάρχει η κατάλληλη πολιτική βούληση. Συγκεκριµένα, όπως προτείνει ο Όµιλος Φίλων Παραδοσιακών Σκαφών, στην περίπτωση που εισπράττεται η επιδότηση για την απόσυρση της αλιευτικής άδειας, το συγκεκριµένο παραδοσιακό ξύλινο σκάφος να µη διαλύεται, αλλά να υπάρχει η δυνατότητα αγοράς του από ενδιαφερόµενο, µε δηµόσιο πλειστηριασµό. Παράλληλα, για το ίδιο σκάφος να απαγορεύεται, µε αυστηρότατες κυρώσεις, η επαναλειτουργία του ως επαγγελµατικού – αλιευτικού. Να επιτρέπεται όποια άλλη χρήση, συµπεριλαµβανόµενης και της επαγγελµατικής – τουριστικής. Στα πλαίσια µιας τέτοιας πολιτικής, θα πρέπει να υποστηριχτεί µε διάφορα µέσα η ναυπηγική δραστηριότητα στην Ελλάδα, µέσα στα επιτρεπόµενα από την Κοινότητα όρια, έτσι ώστε να διατηρηθεί η µεγάλη ναυπηγική παράδοση της χώρας, να δηµιουργηθούν θέσεις εργασίας και το ελληνικό σκάφος να γίνει ανταγωνιστικό έναντι των εισαγόµενων. Ειδικότερα, θα πρέπει να αναγνωριστεί η πολιτιστική αξία του ελληνικού παραδοσιακού σκάφους και να προωθηθεί άµεσα το σχετικό πρόγραµµα για τα παραδοσιακά σκάφη από το Υπουργείο Ανάπτυξης.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός ποία είναι η θέση του Υπουργείου και της Κυβέρνησης σχετικά µε το όλο ζήτηµα και ιδιαίτερα όσον αφορά την επείγουσα ανάγκη να ανακληθεί η διάλυση των παραδοσιακών σκαφών µε την επιδότηση του Επιχειρησιακού Προγράµµατος Αλιείας στα πλαίσια και των παραπάνω προτάσεων;
Αθήνα, 31 Μαΐου 2005
Οι ερωτώντες βουλευτές
Γιώργος Ανωµερίτης
Ντίνος Βρεττός